Vera Pavlova di sala 1963an de li Moskovê, paytexta Uris hatîye dinê. Li ser dîroka muzikê xwendîye. Heya niha gelek pirtûken wê hatine çapkirin, u denge wê yî bengîn di 18 zimana da bi xwe ra cîh dîtîye. Nexêr, helbestên Vera'yê ji zimanê kurmancî bêpar mane. Kurmancî ku çemekî çîyayî ye, zelal û enîbilind e. Di helbestên Vera'yê de jî bayekî sar lê tenik heye.Gorî min helbestên wê û zimanê çîyayî bi hevdu de xweş cîh dibin.

" Hindikek muzîk û hinek cemad"

Hindikek muzîk û hinek cemad.
Hindikek hêvî, hinek roj
Cemad- cîhê kû av ji tê da radizê
Û xeyalên kaşunbazan ên li revê de
Wan, dest bi dest, dibezîn bi lez
bê janên kû bên ji bîr.
Û, di deh salên derbasbuyî ,
"bi hevre, hê ji neketine. "

Ez helbesta orjinal û wergera we ya İngilizî ji dinivîsim ku kêmasîyen min nebîn para helbestên Vera Pavlova ye.

Немного музыки и льда,
немного солнца и надежды...
Лёд — это спящая вода,
которой снятся конькобежцы.
Они бегут, в руке рука,
они забыли все печали,
за десять лет они пока
ещё ни разу не упали.

A little music and some ice,
A little hope, a little sun…
Ice – where the sleeping water lies
and dreams of skaters on the run.
They, hand in hand, are moving fast,
without sorrows to recall,
and, in the decade that has passed
together, they have yet to fall.